شعر: در باره مرگ

این مرغ روح   از قفس تن    پریدنی است

آمد هر آن کسی به جهان باز رفتنی ست

دارد پیام      مرگ عزیزان     برای تو

با سنگ مرگ شیشه ی عمرت شکستنی است

بیدار شو ز خواب جهالت به زندگی

جسمت به گور تا ابدالدهر خفتنی است

پیک اجل تو را بزند بانک الرحیل

با تیغ مرگ رشته ی عمرت گسستنی است

باید که توبه کرد "سماوی: ز هر بدی

با آب توبه نامه ی اعمال شستنی است

کل نفس ذائقه الموت