متن سخنرانی در باره برکت و کثرت و ارتباط آن با خوشبختی

قال الله تبارک و تعالی

الذین آمنوا و عمل الصالحات طوبی لهم و حسن ماب            سوره رعد آیه 20

خداوند منان در قرآن کریم می فرماید: خوش به حال کسانیکه ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند. می فرماید: و چه سرانجام خوبی در انتظار آنهاست. خداوند مهربان برای تعریف فرد خوشبخت، خوشبختی چنین عبارتی را دارد. در حالیکه ما در غالب موارد از خوشبختی تعریف دیگری برای خودمان ارائه می دهیم.

خوشبختی از نظر ما

تصور کنید یک خانواده پنج نفره ای را که تحصیلات خوبی داشته و به جهت آن از موقعیت اجتماعی خوبی برخوردار باشند و به طبع آن شغل آبرومند با مزایای بسیار خوبی داشته، بدون دل نگرانی و استرس فرزندانشان را بزرگ  و به سامان  برسانند. خودشان عمر طولانی داشته و شاهد چنین زندگی برای فرزندانشان هم باشند.

غالبا ما به چنین خانواده ای، لفظ خوشبخت را اطلاق می کنیم. پس بطور خلاصه ما ملاک های خوشبختی را برای خودمان اینگونه تعریف میکنیم.

کسب علم، مال و ثروت، داشتن فرزند سالم، موقعیت اجتماعی، نداشتن استرس و نگرانی و عمر طولانی و...

لذا در انتخاب ها هم همین ملاکها را مد نظر داریم. مثلا در مقایسه کارشناسی با کارشناسی ارشد، درآمد یک میلیون با دو میلیون، مسئولیت جزئی یا مسئولیت مهم، سلامتی و بیماری و... انتخاب مان مشخص است.

موضوع: بررسی دو اصل برکت و کثرت و ارتباط آن با خوشبختی است

برکت یعنی قرار گرفتن خیر  از سوی خداوند درچیزی و کثرت اشاره به کم یا زیاد بودن چیزی اشاره دارد.

ما به بررسی اجمالی ملاک های مطرح شده با این دو اصل می پردازیمو

علم:

اعم از اینکه علم روز باشد یا علم الهی، کم باشد یا زیاد، دنیایی باشد یا اخروی می تواند منشاء خیر باشد یا منشاء شر. علم زیاد باعث شر زیاد است و علم کم باعث خیر هم زیاد است. ساخت سلاح های میکروبی، بمب اتم و فاجعه هیروشیما و...نمونه علم زیاد باعث شر است. در مقابل تصور کنید فردی به کودکان داخل مهد آموزش روخوانی قرآن می دهد. بچه ها یاد گرفته و یک عمر قرآن تلاوت میکنند و چه بسا قاریان بزرگ از بین آنها تربیت شوند. البته بهترین حالت علم زیاد است که باعث خیرهم باشد مانند کشف واکسن یک بیماری و نجات جان انسانهای بیشمار اما آنچه مد نظر است این است که صرفا فقط کم یا زیاد بودن علم باعث خوشبختی یا بدبختی( در مقایسه با فرد عالم تر) نیست. کثرت علم زمانی با ارزش است که خیر از طرف خداوند در آن قرار گرفته شده باشد. برکت داشته باشد.

مال و ثروت:

گنج قارون را در نظر بگیرید که چگونه باعث هلاکت قارون شد. از طرفی گردنبند حضرت زهرا (س) چگونه باعث خیر و برکت شد. در نظر بگیرید ثروت مندان زیادی که آنقدر خسیس هستند که برای خودشان هم راضی نمی شوند هزینه کنند.

اگر به شما بگویند یک صندوقچه طلا دارید ولی حق استفاده از آن را ندارید. آیا با اینکه بگویند شما صندوقچه طلا  ندارید فرقی دارد؟

داستان مرد خسیسی که خودش را به مردن زد را شنیده اید؟ وقتی بعد ازسه روز به خانه برگشت دید عجب مهمانی بزرگی برای فوتش تدارک دیده اند. همه خوشحال و دیگ ها رو ی اجاق ها، چند نوع خورشت و سیل جمعیت آماده صرف غذا و...  بیچاره با دیدن منظره واقعا سکته کرد و مرد.

اما در نظر بگیرید فردی با ثروت کم مثلا در ماه مبارک رمضان یک جعبه خرما تهیه کرده و بین دو نماز مغرب و عشاء به نماز گذاران داده تا افطار نمایند. باید از خداوند برکت را خواست. برکت یعنی سرچشه خیر باشد برای دنیا و اخرت هم خودمان و هم دیگران.

فرزند:

ابوسفیان فرزندان فرزندان زیادی داشت. یکی از آنها معاویه بود و یکی دیگر یزید بود. از طرفی پیامبر گرامی اسلام یک دختر داشت. دختری که با 18 سال سن ام ابیها لقب گرفت. ام الائمه لقب گرفت. ما متاسفانه شاهدیم پدرانی که فرزندان زیادی دارند همه معتاد و سربار جامعه هستند. یا تحصیل کرده ولی دزدان بیت المال شده اند. پدرانی را هم داریم که فرزندانی را تقدیم خدا کرده اند.

نداشتن استرس و نگرانی:

غصه و نگرانی از نظر ما معمولا به از دست دادن مال، از دست دادن موقعیت اجتماعی، از دست دادن سلامتی، از دست دادن عزیزان و... تعریف می شود. در حالیکه غصه از نظر بزرگان مواردی مانند: توبه شکستن، گناهی را مرتکب شدن، به حرام خواری مبتلا شدن و...  می دانند.

حال باید مصیبت وارد شده را در غالب برکت بررسی کنیم. مثلا بیمار شده ایم یا عزیزی را از دست داده ایم. یکبار این اتفاق ما را به هدف آفرینش انسان یعنی قرب به خدا نزدیک می کند و یکبار ممکن است ما را دور کند. بدیهی است در حالت اول خیر و برکت است و در حالت دوم واقعا مصیبت است. لذا در واقعه کربلا داریم که بی بی زینب (س) فرمودند: ما رایت الا جمیلا

سوال: آیا معصومین خوشبخت بودند؟ از نظر ما بله  و برای همین ما آنها را الگوی خودمان قرار داده ایم. خب آیا مصیبت نداشتند، غصه نداشتند، آیا همگی ثروت زیاد داشتند؟ آیا بیمار نشدند؟ عمر طولانی داشتند؟

عمر طولانی:

بعضی بی سواد و بدون شناخت به دنیا آمده و پس از عمر طولانی دوباره بی سواد و بدون شناخت از دنیا می روند. به نظر می رسد حاصل عمر آنها فقط خوردن یک کامیون برنج و یک وانت روغن بوده است و تمام. ولی در مقابل عمرهای  با برکت را  هم داریم.

دقت بفرمائید: در واقعه ی کربلا آقا ابی عبدالله شهید می شوند، یاران با وفای امام که هر کدام در جای خودش بی همتا بودند شهید می شوند، خیمه ها را آتش می زنند، جریان اسارت پیش  می آید و... تا این قیام با تمام عظمتش به بشریت عرضه می شود. بعد     می بینیم یک طفل شش ماهه می شود معتبر ترین سند مظلومیت قیام کربلا. این چه برکتی است که در شش ماه عمر حضرت علی اصغر خداوند قرار داده است.

نکته:

به این لطیفه دقت کنید. نادانی با تمام جدیت و مشقت داشت با طنابی از یک برج بزرگی بالا می رفت. علت را پرسیدند گفت: مگر خبر ندارید که سر برج حقوق می دهند. این لطیفه خنده دار است. ولی اگر تصور کنیم واقعا حقیقی است چقدر دردناک و ناراحت کننده است. یک روز تمام تلاش، قبول خطر و... بعد بالای برج که رسید متوجه شود منظور از برج چیز دیگری بوده است.

حال تصور کنید فردی نه یک روز بلکه تمام عمرش را در جاده خاکی زندگی زحمت بسیار زیاد کشیده، خطرات فراوان را پشت سر گذاشته به این امید که در پایان راه به خوشبختی خواهد رسید. بعد پس از اینکه به پایان عمر رسید بفهمد منظور از خوشبختی چیز دیگری بوده است.

نتیجه:

بقول شاعر چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید. باید در تربیت خودمان، فرزندانمان، در انتخاب همسر برای فرزندان، انتخاب شغل برای فرزندان و اولویت   بندی های ذهنی و رفتاری مان  ابتدا به اصل برکت نمره داد و بعد به اصل کثرت

ربنا آتنا فی الدنیا حسنه و فی الاخره الحسنه و غنا عذاب النار

پروردگارا به ما توفیق الهی فکر کردن و الهی انتخاب کردن و الهی عمل کردن را عنایت بفرما   آمین یا رب العالمین