شعر محرم

       

       دانی که چرا مهر جبین، خاک حسین است                    چون قبله ی دل، پیکر صد چاک حسین است

       دانی که چرا چوب شود        قسمت آتش                     بی حرمتیش،     بر لب و دندان حسین است

       دانی که چرا آب فرات است        گل آلود                     شرمنده ز لعل،       لب عطشان حسین است

       دانی که چرا کعبه ی حق گشته سیه پوش                     یعنی که خدا نیز           عزادار حسین است